نگهداری بناهای تاریخی با کمک واقعیت مجازی در معماری ، با وجود بناهای تاریخی بسیار زیاد کشور ما ارزش بالایی دارد. به نحوی که برای مرمت و نگهداری این آثار باستانی هزینه های بسیار زیادی تعیین می شود.

گاها پیش می آید که بناهای باستانی بر اثر تجمع بازدید کنندگان و تردد بیش از حد دچار فرسودگی سریع تر و شدید تری شده باشند. از طرفی در دوران پاندمی که بسیاری از افرا فرصت سفر و بازدید از بناهای تاریخی را نداشتند نیاز به گردشگری مجازی و افزایش آگاهی در این زمینه بیش از پیش حس گردید.

همچنین به دلیل فرسایش و یا صعب العبور بودن بعضی قسمت های این ساختمان ها، توریست ها و گردشگران نیز اغلب اوقات فقط از سالن ها و بخش های اصلی ساختمان می توانند دیدن نمایند و بخش های دیگر در دسترس بازدید عموم نخواهد بود. در این جا واقعیت مجازی و ساخت مدل دقیق از ساختمان با کمک سنسور ها، لیزر های اندازه گیری، دوربین ها و اسکنر های مخصوص به ثبت این آثار همانطور که هستند کمک کرده و اجازه می دهد که بازدید کنندگان حتی از مخوف ترین ، قدیمی ترین و صعب العبور ترین بخش های ساختمان دیدن نمایند.

cite. Agnello, F., Avella, F., and Agnello, S.: VIRTUAL REALITY FOR HISTORICAL ARCHITECTURE, Int. Arch. Photogramm. Remote Sens. Spatial Inf. Sci., XLII-2/W9, 9–16, https://doi.org/10.5194/isprs-archives-XLII-2-W9-9-2019, 2019

نام مقاله

VIRTUAL REALITY FOR HISTORICAL ARCHITECTURE1

نام نویسندگان مقاله

F. Agnello, F. Avella, and S. Agnello

ژورنال منتشر کننده مقاله

The International Archives of the Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences

خلاصه مقاله

در این مقاله یک تور مجازی برای بازدید از کلیسای تاریخی پالرمو طراحی می شود به نحوی که بازدید کنندگان بتوانند از تمامی بخش ها و جزئیات پیچیده بنا دیدن کرده و در مورد آن اطلاعات جامعی کسب نمایند.

توسعه این پروژه به لطف مراحل مختلف کار امکان‌پذیر بوده است: بررسی‌ها در ابتدا با اسکن لیزری انجام شد، سپس برای به دست آوردن مدل سه‌بعدی وضعیت فعلی مونتاژ و پردازش شد. در عین حال، مدل بازسازی در چند مرحله بر اساس منابع تاریخی، آرشیوی و شمایل نگاری پردازش شد. هر دو مدل، بعداً، در معرض پس پردازش قرار گرفتند و برای توسعه ناوبری مجازی آماده شدند. سناریوی تور شامل گزینه هایی برای جذاب کردن آن برای بازیکن است، مانند عناصر تعاملی، رابط ها و انیمیشن ها.

این پروژه بر اساس یک رویکرد مفهوم محور، با هدف ارتقای بافت تاریخی، بدون محدود کردن خود به بازتولید مطالعاتی که قبلاً با ابزارهای سنتی انجام شده است، انجام می شود.
هدف جایگزینی تجربه واقعی نیست، بلکه ادغام آن با داده ها و توضیحاتی است که در طول بازدید به طور فیزیکی در دسترس نیستند، به لطف یک ارتباط چند کاناله که بر خلاف ارتباط نمادین-بازسازنده تک کاناله (ویژگی متن نوشته شده) برای انسان طبیعی تر است و درک، یادگیری و انتشار دانش را بهبود می بخشد.
دسترسی تعاملی به محتویات پژوهش تاریخی، گفتگو با بازدیدکننده، اعم از جهانگرد یا محقق، برقرار می کند.
امکان استفاده آنلاین نیز می تواند تمایل به بازدید واقعی را تحریک کند.
توسعه آینده پروژه شامل تکمیل مدل قابل کشتیرانی است که شامل راهروها، لایه بندی پیچیده پوسته بیرونی، سردابه و خزانه است.
پروژه تفصیلی، که بیشتر توسعه خواهد یافت، در میان محتویات چندرسانه ای گنجانده خواهد شد تا در موزه کلیسای جامع قابل دسترسی باشد، با توجه به پیکربندی مجدد آینده.

بررسی اسکن لیزری کلیسای جامع در سال 2005 آغاز شد.
در این سال دپارتمان نمایندگی دانشگاه پالرمو کارگاه آموزشی را برای دانشجویان دانشکده دکتری ایتالیا در علوم تشویق نمود.
گام اول به تنظیم و اندازه گیری یک چند ضلعی توپوگرافی که کلیسای جامع را در بر می گرفت و یک سیستم مرجع برای جهت گیری ابرهای نقطه ای بررسی اسکن لیزری به مستندات مناطق خاصی از کلیسای جامع، که معمولاً به پروژه های پایان نامه در معماری مرتبط است، با هدف بازسازی طرح کلیسای جامع در پایان قرن هجدهم، قبل از تکمیل پروژه تحول بزرگ، پرداخته است. (که “Riforma” نامیده می شود)، که به کلیسای جامع چیدمان فعلی آن را داده است

“Riforma” عمیقاً چیدمان فضایی کلیسای جامع را تغییر داد. عناصر نگهدارنده دیوارهای شبستان، که از گروه های چهار ستونی ساخته شده بودند، با ستون ها جایگزین شدند. شکل طاق ها از نوک تیز به گرد تغییر یافت و خرپاهای چوبی که شبستان را پوشانده بود توسط طاق بشکه ای پنهان شده بود. قرار دادن یک گنبد بزرگ و یک گذرگاه باعث تغییر در ناحیه پیشبیتری شد.
شکل گنبد قطعاً خصلت بیرونی کلیسای جامع را تغییر داد که در ابتدا طرحی افقی داشت.
الحاقاتی که در عصر مدرن ساخته شد، عناصر معماری متعلق به ساختمان اصلی را پنهان یا حذف و یا تخریب نکرد. برعکس، «ریفورما» عمدا آثار کلیسای قرون وسطایی را تخریب و پنهان کرد.
اپیس ها و جبهه جنوبی معدود عناصری هستند که از «ریفورما» جان سالم به در برده اند.
بازسازی کلیسای جامع قبل از «ریفورما»، که بدیهی است از بررسی آثار باقی مانده از کلیسای جامع ante-Riforma شروع شده است، با چند نقشه باستانی و با توضیحات متنی طولانی و مفصل که تعداد کمی منتشر شده است، پشتیبانی می شود. سال ها قبل از “ریفورما”. فرانچسکو ماریا آماتو در کتابی با عنوان “De Principe Temple Panormitano” (مرتبط ترین کلیسای پالرمو) توضیحات مفصلی ارائه می دهد و ابعاد فضاهای داخلی و بسیاری از عناصر معماری را گزارش می دهد.

اولین تحقیق به بازسازی شبستان با گروه های 4 ستونی پرداخته است که به همین دلیل چهار ستون نامیده می شوند که دارای طاق های نوک تیز هستند . بازسازی ستون ها توسط برخی از نقاشی ها که تزئینات شبستان را در طول یک روز مقدس نشان می دهد، و با بررسی اسکن لیزری از ستون ها در San Giorgio dei Genovesi، کلیسایی که در پالرمو در قرن شانزدهم ساخته شد، پشتیبانی شد. اسناد تاریخی شواهدی به دست می‌دهد که نشان می‌دهد معمار به‌عمد از ستون‌های کلیسای جامع تقلید کرده است.
تحقیقات بعدی بر بازسازی «تریبونا» متمرکز شد، یک مجموعه مرمری عظیم که در قرن شانزدهم در داخل اپسیس اصلی ساخته شد. «تریبونا» که دیوارهای عمودی اپیس را پنهان می کرد، از طاقچه هایی ساخته شده بود که مجسمه های قدیسان در آن قرار داشتند.
“Riforma” “Tribuna” را ویران کرد و مجسمه ها امروزه به ستون های شبستان متصل شده اند. بازسازی «تریبونا» به خوبی توسط نقاشی‌ها و توضیحات متنی آماتو پشتیبانی شد .